اصل آنتن دهی

آنتن ها امواج هدایت شده منتشر شده در خطوط انتقال را به امواج الکترومغناطیسی که در فضای آزاد منتشر می شوند، تبدیل می کنند یا تبدیل های مخالف انجام می دهند. امواج هدایت شونده امواج الکترومغناطیسی هستند که در آنها تمام یا اکثریت انرژی الکترومغناطیسی برای انتشار در یک جهت معین در یک مقطع محدود محدود می شود.

ما از سفر قطار به عنوان قیاس استفاده می کنیم، جایی که مسافران مانند امواج الکترومغناطیسی هستند و خطوط انتقال مانند قطار.

مسافران پس از سوار شدن به قطار، تنها می توانند در داخل قطار حرکت کنند. مسافران در جهت قطار حرکت می کنند که مانند یک موج هدایت شونده است که در یک مقطع محدود محدود شده و در جهت خاصی منتقل می شود.

پس از خروج از ایستگاه، مسافران می توانند آزادانه حرکت کنند، که مانند امواج الکترومغناطیسی است که در فضای آزاد منتشر می شود. درب قطار اینجا شبیه آنتن است.

درب قطار را می توان هم برای سوار شدن و هم برای پیاده شدن مسافر استفاده کرد.

به طور مشابه، از آنتن ها می توان برای تبدیل امواج هدایت شده به امواج الکترومغناطیسی فضای آزاد و همچنین امواج الکترومغناطیسی فضای آزاد به امواج هدایت شونده استفاده کرد که این اصل متقابل آنتن ها است.

چگونه یک آنتن امواج هدایت شده را در فضای آزاد به امواج الکترومغناطیسی تبدیل می کند؟

در سال 1894، دانشمند پوپوف در آزمایشی کشف کرد که فاصله ای که گیرنده امواج رادیویی را تشخیص می دهد، نسبت به معمول به طور قابل توجهی افزایش می یابد. پس از مدتی کاوش، پوپوف متوجه شد که سیمی به آشکارساز تراشه فلزی برخورد کرده است. این سیم است که فاصله آزمایشی را بسیار افزایش می دهد. این سیم اولین آنتن دنیا محسوب می شود.

در آزمایش پوپوف، سیم به طور تصادفی با یک آشکارساز تراشه فلزی مواجه شد و شکل خط انتقال را به طور نامرئی تغییر داد.

با پیروی از رویکرد تجربی پوپوف، دانشمندان دریافته‌اند که با افزایش زاویه خط انتقال، امواج الکترومغناطیسی تابشی قوی‌تر می‌شوند. بعدها، نظریه آنتن های دوقطبی متقارن مطرح شد و آنتن های مختلفی توسعه یافت.